Okumak bilmek değil, hissetmektir.
Bir varmış, bir yokmuş… Kelimelerin büyülü dünyasında yolu kitapların ışığı ile aydınlanan bir bilge varmış. Bu bilgenin yaşadığı ülkede çocuklar, çokça sınav kaygısı yaşar, mecburiyetten pek de istemeyerek kitap okurlarmış. Oysa bilge, çocukların hatta yetişkinlerin bile büyük bir iştahla, merakla hani kokusunu içlerine çekerek, sevdikleri cümlelerin altını çizerek okudukları bir dünya hayâl edermiş. Çünkü o, kitapları en yakın dostu bilir, seyahate giderken valizine ilk kitaplarını koyar, çok sevdiği kitapları bir daha bir daha okurmuş. İstermiş ki ülkesindeki tüm çocukların da en yakın dostu kitapları olsun.
Kitaplara meftûn bilge her satırında yeni bir macera saklı, her harfinde başka umut gizli olan kitapları gün geçtikçe daha da çok sevmiş. Bu sevgi öyle büyümüş öyle büyümüş ki yüreğine sığmaz olmuş. Sonunda sevgisini ülkesindeki tüm insanlarla en çok da çok sevdiği çocuklarla bölüşmek istemiş. Günlerce çocuklara vermek üzere parçalara ayırdığı sevgisini, onlara nasıl vereceğini düşünmüş. Günlerce, haftalarca hatta aylarca düşünmüş durmuş. Bir gün kulağına bir fısıltı konmuş işte o gün BİLGECE EĞİTİM doğmuş. Bizim Bilge, Bilgece’de her gün arı gibi çalışmış. Sihirli formüller üretmiş. Bilgece’ye gelen çocukların bu sihirli formüllerle hayatı değişmiş. İşte o gün bu gündür bilge yalnızca daha çok çocuğa ulaşmayı diler olmuş. Çünkü daha yolu çooook uzunmuş.
Ve işte kelimelerin dünyasında masalsı bir yolculuğa çıkan, hayâllerini gerçeğe dönüştürmek için çabalayan Bilgehan Öğretmenin hikâyesi… Eğer bir gün, okumanın büyüsüne kapılan bir çocuk görürseniz, bilin ki o da, bu hikâyenin bir kahramanıdır.